சமாதானபுரம் திருச்சபை

சமாதானத்தைத் தேடி தந்த திருநெல்வேலி சமாதானபுரம் திருச்சபை வரலாற்று சம்பவம்.

பாளையங்கோட்டைக்கு அருகிலுள்ள செட்டிகுளம் பாஸ்ற்றரேற்றிலுள்ளது. கோனார்குளம் என்னுமூர்.

சார்ஜென்ட் ஐயர் ( பின்னாளில் அத்தியட்சர் ) அடிக்கடி அவ்வூருக்குச்சென்று சுவிசேஷம் கூறிவந்தார்.

அதின் பலனாக 1874 - ம் ஆண்டில் அவ்வூர் ஆதிதிராவிட மக்களில் ஆறு குடும்பத்தார் இரட்சகரின் பிள்ளைகளானார்கள்.

அவர்கள் தாங்கள் ஆராதித்துவந்த *சாமிகளைப் புறக்கணித்து வேதக்கார* ரானது அம்மக்களின் ' ஆண்டவன்மாரான அந்தணர் ' பலருக்கு வெறுப்பாயிருந்தது.

தொடக்கத்தில் அப்பிராமணப் பண்ணையார்கள் அப் புதுக்கிறிஸ்தவர்களிடம் நயமாய்ப்பேசி , அவர்கள் தங்கள் ஆண்டவரை மறுதலித்து , மறுபடியும் பழைய மதத்திற்கே திரும்பிவிடும்படி வற்புறுத்தினார்கள்.

அதில் பயனெதுவுமில்லாதுபோகவே , அவர்களைத் துன்புறுத்தவாரம்பித்தார்கள்.

நாளாக நாளாகத்துன்பத் தீ கொளுந்துவிட்டெரிந்தது.

ஏழைக்கிறிஸ்தவர்களுக்கு பணக்காரராகிய அப்பிராமணர்களும் பிறசாதியினரும் தங்கள் வயல்களிலும் மற்ற நிலங்களிலும் எவ்வித வேலையும் கொடுக்க மறுத்துவிட்டார்கள்.

வேலையில்லாததால் கூலியுமில்லை . பசியும் பட்டினியுமே அவர்களது பங்காயிற்று.

அவர்களுக்கிரங்கி அன்ன ஆகாரம் கொடுக்காமல் , உற்றாரும் ஊராரும் அவர் களைக்கைவிட்டுவிட்டனர்.

ஆயினும் அம்மக்கள் ஆண்டவரை மறுதலிக்கவுமில்லை ; மிஷன் அதிகாரிகளிடம் போய் உதவி கேட்கவுமில்லை.

அவ்வாறு கேட்க அவர்களது தன்மானம் இடங்கொடுக்கவில்லை.

*உள்ளதை விற்று உண்ணவாரம் பித்தனரேயன்றி , ஊராருக் கிணங்கிப்போவதில்லையென்ற உறுதியில் தளர்ச்சியடையவுமில்லை*.

ஒரு நாள் பண்ணையார்களி லொருவரான பிராமணத் தலைவரின் தலைமையில் ஊர்க்கூட்டம் கூடியது.

கிறிஸ்தவர்களனைவரும் ஊர்க்கூட்டத்திற்குச் செல்லக் கட்டாயப்படுத்தப்பட்டனர்.

பயத்துடனும் நடுக்கத்துடனும் அங்கு சென்ற அம்மக்களைப் பார்த்துத் , தலைவர், *அனைவரும் திருநீறு பூசிக்கொள்ளுங்கள்* என்று கட்டளையிட்டார்.

ஆனால் அக்கிறிஸ்தவர்கள் ஏகவாக்காய் , *“ மாட்டோம் ' '* என்று கூறி , நின்றவிடத்திலிருந்து அசையாதிருந்தனர்.

தலைவர் உடனே கிராமக் காவற்காரராகிய தேவமார் சிலருக்குச் சைகைகாட்ட , அவர்கள் அம்மக்களைப் பிடித்து இறுகக்கட்டி , பலவந்தமாக அவர்களுடைய நெற்றிகளில் விபூதி யைப் பூசின துமன்றி , அவர்களைப் பலவிதமாக இம்சித்தும் துன்புறுத்தினர்.
இவைகளெல்லாவற்றையும் அக்கிறிஸ்தவ மக்கள் பொறுமையுடன் தாங்கிக்கொண்டார்களே யன்றி , எதிர்பேசவில்லை . ஆனாலும் அவர்களில் வாலிபனான ஒருவர் தங்களுக் கேற்பட்ட நிர்தைகளையும் நிஷ்டூரங்களையும் மேலதிகாரிகளுக்குத் தெரிவித்துப்பிராது கொடுக்கவே , அப்பிராமணரும் , அவர்களது ஆட்களிற் சிலரும் விசாரிக்கப்பட்டு அப்ராதம் விதிக்கப்பட்டனர்.

தண்டிக்கப்பட்டுவிட்டதலைவர்கள் , *இனி இக்கிறிஸ்தவர்கள் இவ்வூரிலிருக்கப்படாது* என்று தீர்மானித்து , அம் மக்களிடமிருந்த அற்பசொற்ப நிலங்களையும் பிடுங்கிக் கொண்டு , வீடுகளைக் கொள்ளையடித்துக் , கிராமத்தைவிட்டுக்குடியோடும்படி செய்துவிட்டனர்.

உடைமைகளை இழந்து , ஊரைத்துறந்து வெளியேறிய அம்மக்கள் தங்களையேற்றுக்கொள்வாருண்டோவென்று தேடியலைந்து , ஏற்றுக் கொண்ட கிராமங்களில் இங்கொருவரும் அங்கொருவருமாகக் குடியேறிக் , கூலிவேலை செய்து பிழைத்தார்கள் . அவர்கள் பட்டகஷ்டங்களையும் விசுவாச உறுதியையும் கண்டவேறு இருகுடும்பத்தினர் , அவர்களுடன் சேர்ந்து கிறிஸ்துநாதரின் பிள்ளைகளாகித் , தாங்களும் கோனார் தளத்தில் குடியிருக்க மனமற்று , வெளியேறி வேற்றுர்கரில் தங்கினர்.

இவ்வாறு வெளியேறிச்சென்ற அந்த எட்டுக் குடும்பத் தாருக்கினத்தவரான ஒருவர் பக்கத்துக் கிராமமொன்றிலிருந்தார் . அவர் கிறிஸ்தவர் . துன்புற்ற அம்மக்களுக்கு எப்படியாவது உதவ வேண்டுமென்று திட்டமிட்டார் .

அவரது மனதில் தோன்றியது அம்மக்கள் சமாதானத்துடன் , துன்புறுத்துவாரின்றித் தங்கள் இரட்சகரைச் சேவித்து வாழுவதற்கு வசதிசெய்துகொடுக்க வேண்டுமென்ற வாஞ்சையே.

அப்படி அவர்கள் வாழவேண்டுமானால் , அவர்களுக்கே சொந்தமான ஒரு கிராமம் தோற்றுவிக்கப்பட வேண்டும் ' அதற்கு நிலம் வெண்டும் . நிலம் வாங்கப் பணம் தேவை . தன்னிடம் பணமில்லை . செய்வதென்னவென்று அவ்வுத்தமர் பல நாட்களாக யோசித்தார் ; ஜெபித்தார் ; கடைசியில் விடைகிடைத்தது .

அந்நாட்களில் இலங்கைத் தேயிலைத் தோட்டங்களில் வேலை செய்வதற்காக ஆட்கள்அமர்த்தப்பட்டார்கள் .

நமது தியாகி அக்கூலிகளில் ஒருவராகவமர்ந்து , இலங்கை சென்று , கூலியாக வுழைத்துச் , சிக்கனமாக வாழ்ந்து , சம்பாதித்துச் சேமித்த பணத்துடன் ஒரே ஆண்டில் ஊர் திரும்பினார்.

திரும்பினவர் புதிய குடியேற்றத்தை எங்கு அமைக்கலாம் என்ற யோசனையிலீடுபட்டுப் , பற்பல ஊர்களுக்குச் சென்று ஏற்ற இடத்தைத் தேடினார் .

இறுதியில் அவர் , மாவட்டத்தின் தலைமையதிகாரிகளிற் பலரும் திருச்சபையின் தலைவர்களான மிஷனெரிமாரிலநேகரும் வாழ்ந்துவந்த பாளையங்கோட்டைக்கு அண்மையில் அப்புதுக் கிராமத்தை நாட்டத் திட்டமிட்டு , அந்நகருக்குக் கிழக்கில் , திருச்செந்தூர் செல்லும் பெரும் பாதையினோரமாய் ஒரு நிலத்தை வாங்கி , அதில் ஒரு கிணறு தோண்டி முடித்தார் , பின் அவர் , பற்பல கிராமங்களில் வசித்துச் கொண்டிருந்த அவ் எட்டுக் குடும்பத்தினரையும் போய்ப் பார்த்து , அவர்கள் இனிப் பயமில்லாமல் சமாதானத்தோடு வாழ்ந்து , தங்களை இரட்சித்த ஆண்டவரைத் தொழுதுகொள்வதற்காகத் , தான் செய்துள்ள ஏற்பாடுகளை விவரித்துக் கூறினார் .

அம்மக்களும் மகிழ்ச்சியுடன் அவ்வேற்பாடுகளை ஏற்றுக்கொண்டு , கர்த்தர் அம்மகாஉன்னதரின் உள்ளத்தை ஏவித் , தங்களுக்காகச் செய்துவைத்த மகத்துவமான செயலுக்காக அவருக்குத் துதிசெலுத்தி , அவ்வுத்தம நண்பரை வாழ்த்தி , 1875 - ம் ஆண்டினிறுதியில் அதில் குடியேறினர்.

தாங்கொணாத்துன்பத்தைக் கண்ட அம்மக்கள் இனிச் சமாதானமாய் வாழ்வார்கள் என்ற நம்பிக்கையுடன் அப் பெருமகனும் , *சார்ஜென்ட் ஐயரும்* அக் குடியேற்றத்திற்குச்  *" சமாதானபுரம் "* என்று பெயர் சூட்டிக் , கர் த் த ரு க் கு ' ஸ்தோத்திரம் செலுத்தி மகிழ்ந்தனர் .

அன்று குடியேறினவர்கள் எட்டு ஆண்கள் , எட்டுப் பெண்கள் , பதினான்கு சிறுவர்களாவர்.
------------------------------------------------------------
👉🏻 *திசை தெரியாமல் திகைக்காதிருக்க திருச்சபை வரலாறு தெரிய வேண்டும்.*

📜வரலாற்று புத்தகத்திலிருந்து திரட்டியது ...

🙋🏻‍♂ *Manna Selvakumar*
📧mannaselvakumar@gmail.com
------------------------------------------------------------